Inna jest społeczna organizacja chłopców. Grupy chłopięce są wyraźniej zhierarchizowane: ktoś jest wyżej, a ktoś inny niżej na skali. Chłopcy zwykle nie oskarżają się wzajemnie o „szarogęszenie”, ponieważ do chłopców o wyższej pozycji należy wydawanie poleceń chłopcom o niższej pozycji. Daniel Maltz i Ruth Borker podsumowują badania licznych uczonych, wykazując, że chłopcy mają skłonność do zabiegania o centralną pozycję, konfrontacji z tymi, którzy ją uzyskują oraz do stawiania czoła wyzwaniom. Wydawanie poleceń jest sposobem uzyskania i zachowania wysokiej pozycji. Innym sposobem jej zdobycia jest zajęcie eksponowanej pozycji przez opowiadanie historyjek, dowcipów i dostarczanie informacji. Ponadto wielu chłopców uczy się wyrażania swego zdania w możliwie najbardziej dobitny sposób oraz sprawdzania, czy mają rację, według tego, czy inni się im sprzeciwiają. Te sposoby mówienia składają się na wrażenie pewności siebie.