Ale Bethia Ogle i tym podobne odważne aktywistki społeczne zainspirowały doniosły rozwój wydarzeń – w 1873 roku został założony Chrześcijański Abstynencki Związek Kobiet [Woman’s Christian Temperance Union – WCTU]. Antyalkoholowa krucjata Związku została później opisana przez Jacka Blockera, historyka ruchu na rzecz trzeźwości, jako „największy jak dotąd w Stanach Zjednoczonych masowy ruch kobiet”. Przez wiele lat na czele WCTU stała energiczna Frances E. Willard. Z milionem wydrukowanych broszur i zakupionych na własny rachunek skryptów szerzyła wśród narodu wieść, że alkohol jest absolutną trucizną. Zaangażowała się z całych sił raczej w krzewienie zacietrzewionej propagandy niż rozpowszechnianie prawdy, z dużym skutkiem wykorzystując przedstawiane w fałszywym świetle fakty naukowe. Nauczanie o złu, którego źródłem jest alkohol, stało się obligatoryjne w większości stanów Ameryki.
Pani Willard zasłynęła swoją wszechstronną postawą. Celem jej działań były wszystkie aspekty użytkowania alkoholu w społeczeństwie. W 1890 roku WCTU liczył sobie 7 tys. oddziałów lokalnych i 150 tys. członkiń. W ciągu blisko dwudziestoletniego przywództwa Frances E. Willard Związek odniósł nadzwyczajny sukces, rozszerzając i jednocząc swoje działania. W 1880 roku narodowa Partia Prohibicyj- na wysunęła Neala Dowa na kandydata w wyborach prezydenckich. Ta partia, podobnie jak WCTU, zwalczała alkohol na wszystkich frontach, czasami jednocześnie forsując idee, które nie miały nic wspólnego z podstawowym zagadnieniem. W 1892 roku partia przyjęła manifest, w którym żądała rządowego nadzoru nad koleją żelazną, powszechnego prawa wyborczego, podatku od bogactwa, równej płacy dla kobiet oraz zniesienia linczów. Ten reformatorski zapał zraził całe obszary Ameryki i spowodował wyborczą porażkę partii.