Przypisywanie i przyjmowanie winy jest delikatną czynnością przywracającą równowagę. Można ją wykonywać, wypowiadając przeprosiny lub też nie. Socjolingwistka Keller Magenau nagrała na taśmę i zbadała wypowiedzi kobiety imieniem Karie pracującej w centrali dużej firmy ubezpieczeniowej. Karie była odpowiedzialna za akceptację polis przedstawianych jej przez agentów ubezpieczeniowych. Pewnego razu Karie nie mogła zaakceptować polisy otrzymanej od Lisy, ponieważ brakowało w niej ważnej informacji, którą powinna dostarczyć właśnie Lisa. Zamiast powiedzieć: „Liso, nie dostarczyłaś mi wszystkich informacji”, Karie zaczęła: „Zgubiłam się”. Kiedy wyjaśniła problem, Lisa wzięła na siebie odpowiedzialność: „Nie, powinnam to inaczej sformułować” i kontynuowała wyjaśnienia. Karie nie straciła twarzy, przyznając się do dezorientacji, ponieważ Lisa wzięła winę na siebie. Jeśli Karie postawiła się na niższej pozycji, trwało to tylko chwilę, ponieważ Lisa szybko przywróciła poprzedni układ. Rytualne oddawanie pola kończy się pozostaniem na niższej pozycji tylko wtedy, gdy inni nie odgrywają swojej roli w przywróceniu równowagi.