W pokojowej temperaturze alkohol jest bezbarwną cieczą, która w czystej postaci pozostawia na języku cierpki i nieprzyjemny smak. Rozcieńczony – daje się przełknąć, z łatwością miesza się z wodą. Wódki zawierają około 40 procent czystego alkoholu; porto, sherry i inne mocniejsze wina – 15-20 procent; wina – około 12 procent. Zwykłe piwo ma około 4 procent alkoholu, ale mocne piwa mogą zawierać nawet do 10 procent. Jednak to nie alkohol (rozcieńczony czy w każdej innej postaci) nadaje różnym trunkom przyjemny i urozmaicony smak, ale substancje chemiczne dodane w trakcie produkcji. Można wyprodukować piwo, z którego prawie cały alkohol został wyekstrahowany i które mimo to zachowa smak piwa. Wystarczy jednak odjąć choćby niewielką ilość zaprawy złożonej z cukru, chmielu, jęczmienia itp., a reszta trunku stanie się tylko bladą imitacją, albo nawet parodią oryginału. Mówiąc wprost, to domieszka w napoju alkoholowym uatrakcyjnia go dla powonienia i podniebienia, zamienia mieszankę alkoholu i wody w dobre piwo, przednie wino czy markową słodową whisky. Czysta wódka jest stosunkowo wolna od domieszek, a przez to prawie nie ma zapachu i smaku. Nim zagłębimy się w dalszych rozważaniach, rozwiążmy najpierw kwestię terminologiczną. W zwykłym użyciu słowo „alkohol” odnosi się do substancji, którą spodziewamy się znaleźć w napojach alkoholowych. W takim ujęciu termin ten będzie stosowany w tej książce. Dla chemika właściwą nazwą tej substancji jest „alkohol etylowy” lub „etanol”, natomiast „alkohol” stanowi ogólną nazwę grupy substancji chemicznych, w której alkohol etylowy jest zaledwie jedną z wielu. Najprostszym przedstawicielem rodziny jest alkohol metylowy, metanol, o wzorze CH3OH, zawierający tylko jeden atom węgla. Czasami, zwany także spirytusem drzewnym, jest składnikiem spirytusu denaturowanego i sub- stancją bardzo toksyczną. Wyższe alkohole to alkohol propylowy, butylowy i amylowy zawierające odpowiednio trzy-, cztery- i pięciowęglany – substancje te nie pojawiają się jednak w dalszej części książki.