Niebezpośrednie wydanie polecenia

„Gorąco tu” jest standardowym zdaniem używanym przez językoznawców dla zilustrowania niebezpośredniego wydania polecenia tak jak i ja posłużyłam się nim wcześniej. Pewien mężczyzna, który pracował w Pentagonie, wyznawał pogląd, że w wojsku ciężar interpretacji spoczywa na podwładnych i zauważył różnicę, kiedy się przeniósł do sektora prywatnego. Złościł się, kiedy na przykład mówił do swojej nowej sekretarki: […]

„Tak jest, proszę pana!”

Osoby spodziewające się poleceń wydawanych „uprzejmie” są urażone, kiedy otrzymują tylko surowe wskazówki. Pewna kobieta powiedziała, że kiedy szef wydaje jej polecenia, to czuje, że powinna trzasnąć obcasami, zasalutować i powiedzieć: „Tak jest, szefie!” Wydaje on polecenia tak władczo, że sprawia wrażenie wojskowego. Mimo to otrzymałam kiedyś list od mężczyzny, który napisał, że podstawową częścią […]

Szef mógł zadecydować, czy ma mówić oficjalnie czy nieformalnie

„Biorąc pod uwagę fakt, że trzeba wykonać pewne obowiązki i że są obecne dwie osoby, podwładna ma przyjąć, że wykonanie tych obowiązków należy do niej”. Dzięki właśnie tej wysokiej pozycji szef mógł zadecydować, czy ma mówić oficjalnie czy nieformalnie, uwypuklić swą władzę czy ukryć ją i stworzyć porozumienie takiego wyboru nie ma podwładna, która wydałaby […]

Bez międzykulturowej perspektywy trudno zrozumieć zastosowanie niebezpośredniości

Dla wielu Amerykanów bezpośredniość jest oczywista, logiczna i połączona z władzą, a niebezpośredniość ma związek z nieuczciwością i dowodzi służalczości. Z kolei dla ludzi wychowanych w większości kultur świata normą w porozumiewaniu są różne rodzaje niebezpośredniości. Taki wzorzec znalazł japoński socjolingwi- sta Kunihiko Harada, analizując rozmowę między japońskim szefem i jego podwładną. W rozmowie nagranej i […]