Chociaż opisuję wzorce typowych (nie uniwersalnych) stylów kobiecych i męskich oraz to, jak style, których oczekuje się od kobiet, mogą im szkodzić w miejscu pracy, nie radziłabym kobietom chcącym odnieść sukces przejmować stylów męskich chociaż w niektórych przypadkach mogłoby to być dla nich korzystne. Zdaję sobie sprawę, że zasadniczo rada ta nie jest bardziej praktyczna niż doradzenie kobietom, by do pracy ubierały się po męsku. Optuję raczej za elastycznością i wzajemnym zrozumieniem. Zdenerwowanie obu płci zmniejszyłoby się, a firmy i ich poszczególni pracownicy znacznie by na tym skorzystali, gdyby kobiety i mężczyźni (podobnie jak mieszkańcy Wschodu i Zachodu, starcy i młodzież, a także ludzie o różnym pochodzeniu klasowym i etnicznym) rozumieli nawzajem swoje style. Kiedy człowiek zrozumie, co się z nim dzieje, może dla rozwiązania problemów przeprowadzać własne eksperymenty i wypróbo- wywać nowe sposoby zachowania. Oczywiście wszystkie problemy nagle nie znikną, lecz przynajmniej zmaleje poczucie zdumienia i braku kontroli.