Maureen była płomienną i przekonującą orędowniczką swych poglądów, lecz założyła, że aby podjąć decyzję, będzie musiała dojść z Haroldem do porozumienia oraz wziąć pod uwagę jego uczucia. A skoro Harold nie chciał ustąpić, zrobiła to ona. Punktem decydującym w tej dyskusji było zagrożenie zwolnieniem się Harolda, gdyby Maureen dopięła swego. Najważniejszą sprawą nie były tu poszczególne style Maureen i Harolda w izolacji, lecz to, jak wyglądało ich zderzenie, w jaki sposób ludzie zachowywali się zgodnie ze stylem drugiej osoby. Groźba Harolda zapewniła mu zwycięstwo gdyż zastosował ją wobec kogoś, kto nie zarzucił mu blefo- wania. Gdyby dyskutował z kimś, kto uznałby jego groźbę za kolejne posunięcie w negocjacjach, a nie za niepodważalne postanowienie, które należy uszanować, wynik mógłby być inny. Na przykład gdyby Maureen powiedziała: „To idiotyczne, oczywiście, że się nie zwolnisz!” albo ,Jeśli tak słabo jesteś związany z firmą, to lepiej nam będzie bez ciebie”, wówczas mogłaby zapaść zupełnie inna decyzja.